Bazen boğazına bir yumru gelir oturur, ve ne yapacağını bilmez bir halde kaleme sarılırsın. Kimi zaman kelimelere dökersin içini, kimi zaman da desenlere. Sonra bir bakarsın yaptığın şey senin gibi dertlenen insanlara değmiş, hislerine kelam olmuş; böyle böyle paylaşıldıkça boğazındaki o yumru da azalmış. Çünkü insanın ağusunu insan alır, ve acılar paylaştıkça azalıp umut yeşerir..